Działalność gospodarcza we własnym mieszkaniu a koszty uzyskania przychodu

Często spotykanym w praktyce rozwiązaniem, szczególnie wśród osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, jest rejestrowanie tej działalności pod adresem swojego zamieszkania, a więc de facto – we własnym mieszkaniu. Wówczas adres rejestrowy i adres zamieszkania przedsiębiorcy są ze sobą tożsame. Być może nie każdy o tym myśli, ale wywołuje to konkretne skutki podatkowe – korzystne dla przedsiębiorcy.

Osoby prowadzące podstawową formę działalności gospodarczej ze względu na dość mały rozmiar swojego biznesu zwykle nie potrzebują wynajętego biura. Druga kwestia, poza rozmiarem działalności, to oszczędność – wynajęcie biura czy nawet biurka na zasadzie coworkingu, w coraz popularniejszych centrach biurowych, to wydatek od kilkuset złotych do nawet kilku tysięcy złotych miesięcznie. Po trzecie, jednoosobowym działalnościom gospodarczym, w przeciwieństwie do większych podmiotów (dla przykładu korporacji), nie są potrzebne adresy w samym centrum miasta, choćby oferowane jako wirtualne adresy rejestrowe dla firm. Znów przemawia za tym oszczędność (usługa wirtualnego biura kosztuje od kilkudziesięciu do kilkuset złotych miesięcznie), a dodatkowo brak potrzeby posiadania prestiżowego adresu i w końcu – brak konieczności ograniczania dostępu do siebie jako właściciela biznesu, jak ma to miejsce choćby w przypadku spółek z o. o.

Stąd też najprostszym i najtańszym rozwiązaniem jest zarejestrowanie jednoosobowej działalności gospodarczej we własnym mieszkaniu. Wyjście to ma co prawda pewien minus – w powszechnie dostępnej Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), a także w popularnych katalogach firm (bazujących na danych z CEIDG), znajdzie się adres rejestrowy przedsiębiorcy, będący jednocześnie jego adresem zamieszkania. Oba nietrudno ze sobą skojarzyć, jako że zgodnie z przepisami firmą (upraszczając – nazwą, choć pojęcia firmy i nazwy z prawnego punktu widzenia nie są synonimami) osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko – i ten element zawsze musi znaleźć się w „nazwie” firmy. Wyszukując więc podmiot w CEIDG jest ogromna szansa, że znajdziemy imię, nazwisko oraz adres zamieszkania konkretnej osoby. Z drugiej strony np. w przypadku spółek z o. o., dzięki wyszukiwarce Krajowego Rejestru Sądowego (KRS), może nie tak łatwo znaleźć adres zamieszkania udziałowcy spółki, ale jego numer PESEL już tak.

Wracając jednak do meritum – zarejestrowanie działalności gospodarczej pod adresem zamieszkania, najprostsze i najtańsze rozwiązanie, jest też korzystne podatkowo. Można bowiem część wydatków poniesionych na bieżące użytkowanie lokalu (a więc część czynszu, opłat za energię elektryczną, gaz, Internet), zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Ważne, by rozdzielić te wydatki na prywatne i związane z działalnością gospodarczą, bo tylko te drugie zaliczy się do kosztów uzyskania przychodu. Co istotne, przepisy nie określają jasno, jak należy te wydatki rozdzielić.

W przypadku czynszu najłatwiej koszt obliczyć procentowo – ustalając, jaki procent powierzchni mieszkania przeznaczony jest na prowadzenie działalności gospodarczej i wymnażając ten procent przez kwotę miesięcznego czynszu (np. pokój o powierzchni 15 m2 w mieszkaniu o powierzchni 60 m2, stanowi 25% jego powierzchni. Jeśli czynsz miesięczny wynosi 400,00 zł, to 25% x 400,00 zł daje kwotę 100,00 zł, którą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów). Trudniejsze okazuje się rozliczenie zużycia wody bądź energii elektrycznej – gdzie konieczne może okazać się uwzględnienie energooszczędności wykorzystywanych urządzeń czy montaż oddzielnych liczników pomiarowych. Łatwiejsze zaś wydaje się rozliczenie abonamentu na Internet czy telefon – wystarczy spojrzeć w billing i rozdzielić połączenia prywatne od firmowych.

Opracował: Patryk Szulc
Źródło: Inf. własna