Wraz z wybuchem epidemii COVID-19, która trwała znacznie dłużej niż wszyscy się spodziewali, zmieniły się także trendy na rynku pracy. Na popularności zyskała praca zdalna, która z jednej strony była odpowiedzią na trwającą pandemię i umożliwiła zachowanie bezpieczeństwa, a z drugiej zaś, wciąż obecnie, jest to szansa na poprawę warunków zatrudnienia, np.: dla rodziców z małymi dziećmi.

Przede wszytkim, praca zdalna zostanie wpisania do kodeksu pracy. Obecnie kodeks ten nie zawiera takiej definicji. Projekt przewiduje zarówno pracę zdalną całkowitą jak i hybrydową. W zależności od tego jakie w danym momencie będą potrzeby pracownika i pracodawcy. Oprócz tego, projekt przeiwduje umożliwienie polecenia pracownikowi pracy zdalnej w szczególnych przypadkach. Dotyczy to na przykład obowiązywania stanu nadzwyczajnego, stanu epidemii czy np. pożaru lub zalania w zakładzie pracy. W takich przypadkach, pracodawca będzie mógł polecić pracownikowi wykonywanie pracy zdalnej.

Uregulowanie pracy zdalnej w Kodeksie pracy będzie się wiązać także z nałożeniem na pracodawcę pewnych obowiązków. Należeć będzie do nich m.in.:

– zapewnienie pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej,
– pokrycia kosztów energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej.

Zgodnie z ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, stan epidemii to sytuacja prawna wprowadzona na danym obszarze w związku z wystąpieniem epidemii w celu podjęcia określonych w ustawie działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych dla zminimalizowania skutków epidemii.
Natomiast stan zagrożenia epidemicznego to sytuacja prawna wprowadzona na danym obszarze w związku z ryzykiem wystąpienia epidemii.

Zgodnie ze specustawą covidową z dnia 2 marca 2020 r., przepisy nią wprowadzone obowiązują zarówno w czasie stanu epidemii COVID-19, jak i stanu zagrożenia epidemicznego, a także w okresie trzech miesięcy po ich odwołaniu.

Przepisy związane z możliwością polecenia pracownikowi pracy zdalnej nie tylko wciąż obowiązują. Resort rodziny i polityki społecznej pracuje nad wpisaniem pracy zdalnej na stałe do Kodeksu pracy.

Oprócz tego, wprowadzone po rozpoczęciu stanu epidemii COVID-19 przepisy przewidują:
– możliwość udzielenia pracownikowi przez pracodawcę, w terminie przez siebie wskazanym, bez uzyskania zgody pracownika i z pominięciem planu urlopów, urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego przez pracownika w poprzednich latach kalendarzowych. Urlop może wynieść do 30 dni, a pracownik jest zobowiązany do jego wykorzystania,
– Specustawa stanowi też, że w trakcie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii wstępnym badaniom lekarskim nie podlegają osoby zatrudniane na stanowisko administracyjno-biurowe, jeżeli posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie i pracodawca stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy.

W resorcie rodziny i polityki społecznej trwają prace koncepcyjne i analityczne mające na celu przygotowanie projektu ustawy regulującej rozwiązania prawne w zakresie wypłaty czternastej emerytury w 2022 r. Informacje w tym zakresie nie są jeszcze pewne i jednoznaczne. Nieoficjalnie jednak wiadomo, że czternasta emerytura w 2022 r. ma być skonstruowana w analogiczny sposób jak czternastka sprzed roku.

Jak wynika z obecnych informacji, czternasta emerytura nie będzie przesyługiwała wszystkim. Zgodnie z najnowszymi informacjami, prawo do pełnej czternastej emerytury będą miały osoby, których podstawowe świadczenie nie przekracza 3000 złotych brutto.

Podstawą nowelizacji jest dostosowanie obecnie obowiązujących przepisów do dwóch dyrektyw:
1. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE. L Nr 186, str. 105),
2. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE (Dz. Urz. UE. L. Nr 188, str. 79).

Zapowiadanych zmian jest sporo. Kręcą się one wokół tematów związanych z urlopem czy kwestiami rodziców i ich dzieci. Głównym celem proponowanych zmian jest dążenie do równego traktowania kwestii rodzicielskich zarówno w przypadku kobiet jak i mężczyzn. Najważniejsze z proponowanych zmian dotyczą m.in.:

1. wprowadzenia możliwości ponownego zawarcia umowy o pracę na okres próbny z tym samym pracownikiem, jeśli będzie zatrudniony do wykonywania innego rodzaju prac,
2. dodatkowego urlopu opiekuńczego.